Tweede en laatste album met zanger John Elefante, uit 1983. Na dit album zou de band uiteenvallen, om vervolgens drie jaar later met originele zanger Steve Walsh, maar zónder de belangrijkste componist van weleer, gitarist/toetsenist Kerry Livgren. Dit is een fraai verzorgde, geremasterde heruitgave door het in A.O.R.-heruitgaven gespecialiseerde Rock Candy-label. En het is niet voor niets dat juist dít label deze uitgave verzorgt, want waar op voorganger "Vinyl Confessions" nog enkele tracks herinnerden aan de jarenzeventig-symfostijl van de groep, is dit een op-en-top A.O.R.-album waar geen noot symfo meer op te horen is. Kansas probeerde duidelijk aansluiting te vinden bij de tijdgeest, met ook een productie die toegesneden is op de mode van die tijd. Phil Eharts drums knallen meermalen krek als die van Phil Collins in een song als "In The Air Tonight"; de gitaristen houden zich voornamelijk bezig met krachtige riffs; de songs zijn compact en voorzien van gemakkelijke refreinen.
"Na een pauze van maar liefst zestien jaar kwam de band ijzersterk terug met de twee studio-albums The Prelude Implicit en The Absence Of Presence. De band zag echter in dat het ook bijzonder lucratief is om oude albums integraal neer te zetten en zo werd in 2016 de Leftoverture 40th Anniversary Tour gedaan en zijn ze de podia daarna rond gegaan met de Point Of Know Return Anniversary Tour. Van deze laatste is nu de liveregistratie op een dubbelalbum verschenen. De band waarin de originele leden Phil Ehart (drum) en Rich Williams (gitaar) nog altijd actief zijn laat horen dat Kansas nog zeker niet aan slijtage onderhevig is en daarbij tijdloze muziek weet neer te zetten. De nadruk op het album ligt voor een groot gedeelte op de albums die in de eerste helft van de jaren zeventig zijn uitgebracht. Natuurlijk ligt de nadruk op het complete album Point Of Know Return wat misschien gerekend mag en kan worden als de totale doorbraak van Kansas met de alltime klassieker Dust In The Wind." (Rockportaal)
"Het is niet voor het eerst dat Kansas van leadzanger wisselt, maar voor veel fans blijft de in 2014 opgestapte Steve Walsh toch dé stem van USA's grootste progrockband. Wie moest hem vervangen? De overgeblevenen hadden op safe kunnen spelen door John Elefante, al eerder frontman in de jaren 80, er weer bij te slepen. Ze kozen echter voor een nieuw avontuur met de nog onbekende Ronnie Platt. Gewaagd, want zo'n wisseling bij een al lang bestaande act pakt niet altijd goed uit. Toch lijkt het op dit eerste Kansas-studioalbum in 16 jaar alsof er verdacht weinig veranderd is. Platts zang herinnert bij vlagen sterk aan die van Walsh, terwijl alle klassieke Kansas-elementen in volle glorie terugkeren. Het epos "The Voyage Of Eight Eighteen" had bijv. zo op een van de vroege jaren 70-albums kunnen staan, "The Unsung Hoeroes" neigt meer naar de latere AOR-stijl en "Rhythm In The Spirit" toont de band van zijn meest heavy kant. Vertrouwd en verfrissend tegelijk." (Dominique vd Geld, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"Soms is er weinig verschil tussen een heruitgave en een eerdere editie. Maar deze is werkelijk de moeite waard. De originele dubbel-LP uit 1978 paste niet op één CD en om deze reden werd in de eerste CD-versie geknipt in de tracklisting. Deze heruitgave op twee CD's bevat de volledige 2LP-versie alsmede vele extra nummers. Het verschil is bijna een gehele extra CD-lengte! Ook het artwork is verfraaid. Tijdens de tour van 1977/78 stond Kansas aan de absolute top van de progrock én de rock in het algemeen. Dat mag ook wel als je achter elkaar briljante albums als "Song For America", "Masque", "Leftoverture" en "Point Of Know Return" hebt uitgebracht. Albums met een uniek geluid en al even unieke composities. Nadien heeft de groep diezelfde kwaliteit nooit meer geëvenaard. De band is hier in grote vorm te horen: instrumentaal beheerst en een Steve Walsh die nog geweldig zingt. Het ultieme live-document van een van de grootste progbands aller tijden." (Paul Rijkens, iO Pages)
Het met vers bloed geïnjecteerde Kansas deed Europa wegens 'terrorismedreiging' niet aan met de tournee die volgde op de uitgave van "The Prelude Implicit" (2016), maar getourd werd er wel degelijk. Uit opnamen van de Amerikaanse optredens is deze live-dubbelaar samengesteld. Zoals de titel al doet vermoeden staat er een complete uitvoering van: "Leftoverture" (1976) op. Dit in het kader van het 40-jarig jubileum van wat door velen als het sterkste Kansas-album wordt beschouwd. Van het niet misselijke nieuwe album worden drie van de sterkste songs gespeeld en de rest van de set bestaat uit stukken van de eerste drie albums en de succesvolle opvolger van "Leftoverture": "Point Of Know Return" (1977). Nieuwe zanger Ronnie Platt kwijt zich uitstekend van zijn taak, al mist hij nét dat randje rauwheid en klinkt hij nét wat minder intens en soulvol dan Steve Walsh in zijn topjaren. Maar het scheelt echt weinig. Voor een zo authentiek mogelijk geluid is originele "Leftoverture'-producer Jeff Glixman teruggehaald.
In de jaren '70 makers van ambitieuze, gelaagde symfonische rock-hoogstandjes als 'The Wall' en 'Song For America', maar ook een gevoelig liedje als 'Dust In The Wind', later meer op AOR-wegen. In 2000 volgt een CD in originele line-up!
"Deze 78-minuten durende documentaire geeft goed weer weer hoe groot de band Kansas ooit was. Kerry Livgren, Steve Walsh, Richard Williams, Robby Steinhardt, Phil Ehart en David Hope vertellen over hoe zijn vanuit het boerenland van de staat Kansas optraden in de grote zalen van deze wereld en miljoenen albums verkochten. Phil Ehart liep over van ambitie en bracht de band bijeen. Er werd een demo opgenomen die terechtkwam bij de New Yorkse platenbaas Don Kirshner, bij wie, naief als de jogens waren, een wurgcontract werd getekend. Verder vele mooie verhalen, o.a. over hoe Kerry Livgren de hits uit zijn mouw schudde. "Dust In The Wind" bleek een zelfbedachte gitaarvingeroefening, waarvan Livgrens vrouw zei dat hij daarmee iets moest doen. De documentaire, gelardeerd met oude foto's en concertbeelden, stopt na het vijfde album "Point Of Know Return" (1977). Op de meegeleverde CD staan nummers van de eerste vijf albums, met daartussen quotes van de heren uit de film." (Bert Treep, iO Pages)
Back in 1977, the album "Point Of Know Return" marked the commercial peak of Kansas. The Progressive Rock band had experienced tremendous success with their previous release (1976s "Leftoverture") and were no longer starving for a hit, yet the sessions for their fifth album were tense. Steve Walsh briefly left the group in the middle of these sessions. Nevertheless, the LP turned out an even bigger success for the band than its predecessor. It would be their highest charting record and with four million copies sold, it was certified Quadruple Platinum by the RIAA. (bron: Bertus / MOV)
Uit 1982, met nieuwe zanger John Elefante. Diens timbre zit niet ver van Walsh, zij het gepolijster. Vooral gestileerde, melodieuze AOR-rock en soms ook symfonischer nummer. Minitieuze productie van Ken Scott (Supertramp, Happy The Man).
Uit 1980. Songs met de epische symfo-stijl van 'Leftoverture' en 'Point Of Know Return', afgewisseld met compactere AOR/hardrock. Livgren raakt steeds meer in de ban van z'n christelijk geloof, wat in de teksten soms naar voren komt.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
