"Met iedere CD wordt het duo beter. Merkwaardige ritmes, vol in- en uitschietende abstracte geluidsspetters, stutten verleidelijke melodieën. Die melodieuze kracht doet Autechre zo gerijpt en aantrekkelijk overkomen. Bloedspannend." (JH, Oor)
"Niet-dansbare techno, daar heeft het Britse duo patent op. Zo ook op dit 9de album. De oudgedienden der abstracte elektronische muziek tonen niet hun warme melodieuze kant. Het ontbreken van de feeërieke melodieën van voorgaand werk maakt dit nog dreigender dan eerder werk. Wel ruim voorhanden zijn de typische, constante manische onvoorspelbaarheid en moeilijke ritmische constructies. De beklemmende onrust wordt versterkt door opvallend korte tracks, die onderling zó verschillen dat meerdere luisterbeurten nodig zijn om 't geheel te doorgronden." (Sasja Kooistra, Volkskrant) "Flarden acid en electro doemen op in het ritmeveld, maar dan wel weer gehoord door een surrealistisch filter en geprojecteerd via hun eigen prisma. Spiegelspelletjes worden ook bedreven met soms hartbrekend mooie melodieflarden, klankkleuren van haast ondoordringbare schoonheid en hallucigene geluidsmanipulaties. De mond valt open bij wat Autechre nog aan het palet van de elektronische muziek weet toe te voegen." (Jacob Haagsma, Oor)
Arty combinatie van techno en ambient op Warp label, gekneed tot een fascinerende en bij iedere luisterbeurt verrassende geluidssculptuur. "De ritmes vormen niet slechts de basis, maar ook een palet, opgebouwd uit abstracte geluiden." (Oor)
Het betere bliep-werk. Spannende geluids-sculpturen die tegelijk heel abstract en toch heel vriendelijk en toegankelijk klinken. Opnieuw met minieme hoes-informatie en tracks met haast onuitspreekbare fantasienamen.
Met radio-opnamen uit de tijd van 'Tri Repetae'. Luistertechno met zich langzaam ontwikkelende, maar altijd spannende collages van ingenieuze ritmes, fraai geplaatste electronische geluiden en minimale melodieen.
De titel is wat verwarrend, want het betreft hier een volledig, 60 minuten durend album. De abstracte, gelaagde geluidssculpturen refereren ondertussen meer aan Aphex Twin dan aan Black Dog.
"Hoe kan 't dat de twee heren de verbeelding blijven prikkelen met zulke ultra-abstracte electronische muziek? Elke tik, veeg en kraak zit exact op de juiste plek en weet het brein te stimuleren tot extra veel prettige activiteit." (JH, Oor)
De invloedrijke avantgarde-techno-act legt een nog grotere nadruk op bizarre, constant veranderende ritmes, gevormd door tik-, pok- en rommelgeluidjes. Een soort muzikale geigerteller die door wisselende stralings-intensiteiten gejaagd wordt.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
