"Elegys second album Supremacy is a longer, fortunately better conceived offering by the Progressive/Power Metal outfit. From the desperate social cry of Windows of the World, the depression protest of Angels Grace and the final epic Erase Me, the band unleashes spider palm-muted riffing, complicated and varied keyboard arpeggios, shredding solos and late-night soulful ballads (Lust for Life). This time the songwriting is more inspired, and there are several temporary highlights (the solos on Poisoned Hearts) and some syncopated instrumental passages. The main problem remains the fucking unlistenable vocals of Eduard Hovinga, but for those who are able to ignore them, the album rewards with dramatic songs and one highlight or two to boost." (Allmusic)
Symfonische metal, zwaar hangend op jaren tachtig-stijl. Extreem hoge zang en wagonladingen keyboards die een muur van geluid neerzetten achter de supersnelle, klassiek beïnvloede gitaarloopjes. Denk aan Impelitteri, Joshua, Fates Warning etc.
Symfonische en AOR-beinvloede melodieuze metal. Nu met Ian Parry (o.a. ex-Vengeance) als zanger, die een soulvoller geluid aan de groep geeft. Het geluid is sowieso meer 'down to earth': meer kwaliteit qua compositie, minder gepiel.
Metalband met ex-Vengeance-zanger Ian Parry. Gitarist Van der Laan is vervangen door de Franse topper Patrick Rondat. Met zijn komst is het progmetalgehalte verhoogd in stukken vol tempo- en ritmewisseling. Let ook op z'n virtuoze soli.
Stevige, doch ook melodieuze heavy metal van eigen bodem, met de meeslepende vocalen van Ian Parry (ex-Vengeance) als blikvanger naast 't uitstekende gitaarwerk. heavier dan Parry's solo-werk en (vrijwel) zonder de symfo-metal-inslag daarvan.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
