"Toen gitarist/songschrijver Robert Burås op 12 juli 2007 dood in zijn appartement werd gevonden, was het niet veel later ook afgelopen voor zijn band. Dat de muziek van Madrugada bepaald niet vergeten was, bewees de jubelende respons toen in 2018 bekend werd dat de mannen weer het podium op zouden gaan. Sterker nog, de tour zou de meest succesvolle uit de geschiedenis van de groep blijken, met onder meer vier uitverkochte shows in Nederland. Chimes At Midnight is de eerste Madrugada-plaat in bijna vijftien jaar en hij valt bepaald niet tegen. Het scherpe randje dat Burås veroorzaakte is weliswaar grotendeels verdwenen en de band klinkt volwassener (niet gek na zoveel jaar!) en ietwat veiliger dan voorheen, maar in dit geval zijn die termen bepaald geen synoniemen voor achteruitgang. Midtempo songs als Ecstacy, Help Yourself To Me en vooral het smachtende Nobody Loves You Like I Do behoren tot het beste wat deze Noren ooit maakten. Burås zou ongetwijfeld trots zijn op zijn strijdmakkers." (Lust For Life)
Live klinken de Noren rauwer en gutsier dan op hun studio-albums. De donkere, galmende zang en de weids twangende gitaarsound geven de muziek iets constant dreigends. Alsof je terecht bent gekomen in een David Lynch-film.... Een groep die ook altijd dreigend klonk was the Gun Club. Met ex-Gun Club-slidegitarist Kid Congo Powers als speciale gast wordt "Mother Of Child" van die band gespeeld. Op een andere track staat een symfonie-orkest bij.
"Aardedonkere en superintense rockmuziek die uitblinkt door fantastisch gitaarwerk en voor continu kippenvel zorgende zang. De melancholie druipt er weer van af; de intensiteit is af en toe beangstigend." (HH, PlatoDH) Nog steeds af en toe behoorlijk Nick Cave-achtig, maar vaak is de muziek ook doordrenkt van een roestbruin americana-gevoel, op die momenten met Mark Lanegan-achtige zang.
Samen met het prachtige nieuwe album, verwerkt Madrugada het verlies van gitarist Robert Burås met een terugblik op het overweldigende optreden in de niet te geringe Oslo Spektrum. Opgenomen in december 2005 (maar nog geenszins verouderd!) gaf de toen nog complete band met gasten als Ane Brun, Kid Congo Powers (The Gun Club) en een strijkkwartet een uiterst sfeervol en donker optreden weg. Uitstekend gefilmd en met een prima sound, is dit de beste huiskamerervaring van hoe de band live is. Een rouwproces was zelden zo aangenaam "We zien de band op de top van hun kunnen én populariteit in een gigantisch theater. De band heeft een soort best-of-set in elkaar gezet met de nadruk op meer melancholieke songs, waarin de eigenlijk veel te zware, maar wonderlijk mooie stem van Sivert Høyem extra contrasteert. Deze DVD vormt een fraai eerbetoon aan een warmbloedige rockband met prachtige songs in de meer gevoelige sector." (Willem Jongeneelen, Oor)
6-track EP met naast het nummer 'A Deadend Mind' van 'The Nightly Disease' minder donker en minder zwaar werk dan we van ze gewend zijn middels o.a. een akoestische versie van 'Vocal' en verkenningen in het country-genre.
