"Do Not Disturb" verschijnt op een paar dagen na exact 45 jaar nadat het bekendste Van Der Graaf Generator-album uitkwam. Dit "Pawn Hearts" leverde de Britse groep in 1971 zowaar een Italiaanse nummer-één-notering op. "Do Not Disturb" bracht de groep de week na de release na járen terug in de Britse albumlijsten, als middenmoter én op nummer 96 in de Nederlandse Album Top 100. In een interview liet voorman Peter Hammill zich ontvallen dat dit wel eens het laatste album van de band zou kunnen zijn. Om daar meteen aan toe te voegen dat er niets besloten is, maar de leeftijd van de heren, zo tegen de zeventig, maakt dit gewoon een nuchtere constatering. Het blijkt dan ook een album met nostalgische verwijzingen naar tijden die ooit waren ("Alfa Berlina") en naar afscheid (het gedragen afsluitende "Go"). "Do Not Disturb" lijkt na een paar luisterbeurten meer aan te sluiten op het eerste trio-album "Trisector" (2008) dan op "A Grounding In Numbers" (2011). Op die door topproducer Hugh Padgham gemixte voorganger klonk de band opmerkelijk fris en fief - "Do Not Disturb" klinkt gedragener en sluit zo muzikaal aan bij de lading van de teksten. Toch klinken Hammill, Banton en Evans niet als een opaband. Banton vond bijvoorbeeld nieuwe inspiratie in de accordeon - een instrument dat zijn debuut maakt op een VDGG-album - en speelt de blaren op z'n vingers in de indrukwekkende orgelsolo van "Almost The Words".
Het tweede album dat de Britse artrockrockgroep als trio maakte, "A Grounding In Numbers", was al 2 jaar oud toen er in 2013 opnieuw een tournee werd aangekondigd door Peter Hammill, Hugh Banton en Guy Evans. Wat voor spannends zal het trio, zonder nieuwe plaat, nu in petto hebben? In 2012 was "Flight" (van Hammills soloplaat "A Black Box" uit 1980) verrassenderwijs uit de kast getrokken. Een stuk dat organist Banton nooit had gespeeld, maar wat mét hem geweldig bleek te klinken. Dat dit in 2013 wederom op het program zou staan leek logisch. Maar toen volgde een aankondiging die iedere VDGG-fan deed watertanden. Hét VDGG-epic der epics, "A Plague Of Lighthouse Keepers", zou in geactualiseerd arrangement, na 42 jaar z'n integrale live-première krijgen! Deze 2CD-registratie laat beide epics, naast enkele andere klassiekers, plus ook recent werk in volle glorie horen. Banton blijkt dé ster: hij speelt bijna alle leadpartijen én de basbegeleiding en laat zijn orgel grommen en overdonderen. 'Wow!', zeggen we dan!
" its difficult to think of comebacks more impeccable than Van der Graaf Generators, the BBC wrote in awe about the over 50 years old progressive rock bands reunion. At the time, Peter Hammill (guitar, keyboards, singer), Hugh Banton (organ, piano), Guy Evans (drums) as well as David Jackson (saxophone, cross flute) Van der Graaf Generators original line up. In the prior years, Peter Hammill had established himself as a solo artist but still felt the urge to reunite the band; especially, after his heart attack. On the 5th November 2005, they performed together at the Leverkusener Jazztage which was filmed as the only entire VdGG-concert video to this day. This re-master oeuvre includes 11 tracks on two CDs and one DVD for everyone who particularly admires the excellent ensemble playing of saxophone and organ. For that classic band version unfortunately split up shortly afterwards by Jackson separating from his colleagues again. Both parties still remain silent on the reasons". (Mig-music)
De klassieke Van Der Graaf Generator-bezetting, bestaande uit Peter Hammill, Hugh Banton, David Jackson en Guy Evans heeft in de jaren 70 geen officieel live-album gemaakt (daar kwam het pas van ten tijde van de 'reformation' in 2005). We zijn daarom erg blij met deze live-in-de-radiostudio-opnamen (gemaakt voor o.a. programma's van John Peel) waar de maniakale, geladen voordracht van Hammill je zo mogelijk nog dieper raakt dan op de studioplaten. Waarbij wel aangetekend dient, dat bij die sessies hier en daar overdubs werden gedaan. De helft hiervan verscheen in 1994 al op de CD "Maida Vale". Daarop hoorden we alleen het al aangehaalde kwartet, hier nu ook de eerste bezetting met mede-oprichter Chris Judge Smith en de tweede bezetting met de toen 17-jarige bassist Nic Potter als vijfde lid. Ook zijn er opnamen van Van Der Graaf, zónder Banton, maar met violist Graham Smith, cellist Charles Dickie en de teruggekeerde Potter. Deze Peel Session is een fijne aanvulling op het live-album "Vital" van die line-up.
Drie jaar nadat de roemruchte groep uiteen was gevallen (hoewel: men speelde gewoon samen op Hammills solo-albums) kwamen Peter Hammill (zang, piano, gitaar), David Jackson (saxen), Hugh Banton (orgel) en Guy Evans (drums) weer samen met de lastige taak een waardige opvolger te produceren voor het geroemde "Pawn Hearts". Er is wel veel veranderd: Hammill zingt rauwer en grommender, de muziek is aardser en donkerder, het geluidsbeeld dichter, geconcentreerder. Dit laatste komt vooral omdat Hammill nu ook nog wel eens een stevig vervormde gitaar naast het toch al vervaarlijk rollende orgel van Banton wil zetten. De teksten handelen ook over aardsere onderwerpen (geen mytholgie of SF-verhaaltjes meer). Het resultaat is verpletterend en haast onvergelijkbaar met tijdgenoten. Prog is het het in letterlijke zin zeker, maar VDGG kiest duidelijk andere wegen dan Yes of Genesis. Deze remaster bevat twee bootleg-live-opnamen van typische VDGG-songs van Hammills soloplaat "The Silent Corner And The Empty Stage" (1973).
We kennen Van Der Graaf Generator als baanbrekende cultband uit de jaren '70, maar het kostte aanvankelijk veel moeite de groep überhaupt levend te houden. Niet zozeer door interne strubbelingen, eerder door een combinatie van slechte contracten en gebrek aan geld. De in 1967 opgerichte band ging voor het eerst nauwelijks twee jaar later ter ziele. En zo zette bandleider/songschrijver Peter Hammill zich aan het realiseren van zijn solodebuut. Om contractuele redenen werd het toch een VDGG-album - dit album dus. Een sterke plaat, maar behoorlijk anders dan het maar iets jongere "The Least We Can Do..." en ander later werk. De psychedelica van dat tijdvak laat nog duidelijk sporen na. Hugh Banton gebruikt nog niet het brede zware orgelgeluid. Wel een charmant clavichord bijvoorbeeld, zoals in de klassieker "Afterwards". En, niet onbelangrijk, saxofonist David Jackson is nog niet aan boord. Extra op CD is een vroege versie van een nummer dat later fungeerde als opener van Hammills solo-tour-de-force "In Camera" (1974).
Dit boekwerkje-met-CD bestaat uit drie onderdelen. De normale CD-tracks behelzen de audio van de van diverse DVD-uitgaven bekende integrale live-uitvoering van "Godbluff" in Charleroi, België, 1975, plus het enkele jaren daarvoor in een BRT-studio opgenomen "A Plague Of Lighthouse Keepers". De CD bevat ook een CD-ROM-track. Met Quicktime kunt u twee filmpjes bekijken: "Whatever Would Robert Have Said?" bij het Duitse TV-programma Beatclub in 1970 (ook te vinden op de tweede Beatclub-box) en "Theme One", dat tegelijk met "Plague" werd opgenomen in België. Het boekwerk bevat dezelfde info als het boekwerk van "Inside Van Der Graaf Generator": track-voor-track worden alle albums geanalyseerd, van "Aerosol Grey Machine" uit 1969 tot "Vital" uit 1978. Een en ander is verluchtigd met stills uit genoemde TV-uitzendingen.
Deze als fraai boek vermomde set bevat drie onderdelen: twee DVD's en een 50 pagina's tellend full colour boekwerk. Disc 1 heet 'A Critical Review'. Het is een documentaire waarin een team popjournalisten, aangevuld met drie ex-bandleden zo ongeveer track-voor-track de Van Der Graaf Generator-albums uit de periode 1969-1975 analyseren. Dit alles wordt geïllustreerd met zowel geluids als beeldfragmenten. Daaronder bevinden zich beeldfragmenten van een uitvoering van "Darkness 11/11" bij het Duitse TV-programma Beatclub, die vòòr het verschijnen van deze DVD-set niet eerder te zien waren. Gek genoeg is "Godbluff" het laatste album dat aan bod komt. In het bijgeleverde boekwerk worden wél ook de overige albums, inclusief die onder de verkorte naam Van Der Graaf, track-voor-track geanalyseerd. DVD2 bevat de al eerder uitgebrachte Belgische TV-opnamen: "Godbluff" helemaal live, aangevuld met de enige complete live-uitvoering van "A Plague Of Lighthouse Keepers" van "Pawn Hearts" en George Martins "Theme One".
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
