Toen Edward Reekers en Cindy Oudshoorn uit Kayak stapten omdat ze het niet eens waren met bandleider Ton Scherpenzeels plannen, leek het even gebeurd met Kayak. Zeker toen ook enkele muzikanten het zangduo volgden naar het coverproject Symfo Classics. Rob Palmen van music agency GlassVille koppelde de toetsenist/componist echter aan muzikanten uit zijn stal. De 65-jarige muziekveteraan kreeg met hen zoveel frisse spirit dat hij zich weer 17 voelde. Samen met het feit dat dit ook echt het 17de Kayak-studioalbum blijkt, is dat de reden voor de albumtitel. Dat het album oorspronkelijk in 2017 zou verschijnen heeft vast ook een rol gespeeld, maar Palmen wendde nóg een connectie aan: die met het bekende prog-label InsideOut, dat Kayak maar al te graag wilde tekenen. De release moest daartoe wel een half jaartje verschoven worden. Horen we die nieuwe spirit terug? Ja, wel degelijk, waarbij wel aangetekend dient te worden dat de bezetting die in 2018 op de podia zal staan nog niet volledig op de CD te horen is.
"Kayak, dat vooral sinds de uitgebreide bezetting van 2002, klonk als een orkest met lichte musical-trekjes, klinkt anno 2018 als een echte rockband. Het spelplezier spat er vanaf en zanger Bart Schwertmann maakt zijn door Scherpenzeel verkondigde reputatie als best bewaarde geheim van Groningen volledig waar. Met een ietwat donker timbre in zijn stem geeft hij het materiaal van Seventeen, terecht ruimschoots aanwezig op deze live-registratie, een krachtige en enthousiaste lading. Het oudere materiaal klinkt onder zijn stembanden alsof er nooit een andere leadzanger van Kayak is geweest. Marcel Singor staat hem daar, waar nodig, in bij met zijn enigszins lijzige en nasale stemgeluid. De meerstemmige zang komt verrassend goed uit de verf door de vocale aanvullingen van Scherpenzeel zelf en Kristoffer Gildenlöw. Kayak is op dit Live 2019 in bloedvorm. Een sterke combinatie van fris nieuw materiaal en oud werk dat met hernieuwd en stevig enthousiasme wordt gespeeld." (Progwereld)
Nedersymfo uit de vroege jaren '70, nog zonder Edward Reekers. Gemixt door Alan Parsons! Op deze plaat klinken nog wat Yes-invloeden door, vooral op 't topnummer "Reason For It All", wat 'n drive! Incl. Veel Mellotron en in de single "Mammoth" zelfs een draaiorgel.
Een verhalend conceptalbum in de stijl van "Merlin - Bard Of The Unseen" en "Nostradamus". Cindy Oudshoorn vervult de Cleopatra-rol, ook Edward Reekers en Rob Vunderink beelden een karakter van het verhaal uit en daarnaast fungeert een aantal gastzangers voor andere rollen in het verhaal. Zo zingt Alexander van Breemen de Julius Caesar-rol. Het is een afwisselend, doch toch zeer herkenbaar Kayak-album geworden, met naast de vocalisten sterrollen voor de gitaren van Joost Vergoossen en vooral ook het kleurrijk toetsenwerk van Kayak-baas Ton Scherpenzeel. Hij en zijn partner/tekstschrijfster Irene Linders hebben grootse plannen met "Cleopatra". Ze gaan zich er nu voor inzetten om dat project in 2015 als separaat evenement of theaterspektakel te ontwikkelen en aan te bieden. Oudshoorn en Reekers hebben te kennen gegeven, zich niet in deze nieuwe opzet te kunnen vinden. De tournee rond de release van het album, eind 2014, is de laatste met de twee vocalisten. Dichtstbijzijnde show is 19 december in Hedon Zwolle.
Drie LP's, uit resp. 1977, '78 en '80, op 2 CD's, met bonustracks: o.a. het thema van de film 'Spetters' uit 1980. Symfonische rock van de bovenste plank, getuigend van bijzonder compositie-vakmanschap van Scherpenzeel en co. We krijgen ook een bijzondere line-up-verschuiving mee hier: na "Starlight Dancer" vertrekt drummer Pim Koopman om zich op produceren toe te gaan leggen. Max Werner neemt de gelegenheid ten baat om zich terug te trekken achter de ketels, want hij heeft zich altijd onzeker gevoeld in de frontmanrol. Grote fan Edward Reekers, gezegend met satijnen stembanden, wordt de nieuwe zanger. Tegelijk met die overgang van de scherpere, venijnige vocalen van Werner naar de zoetiger Reekers schuift de muziek op naar een wat poppier geluid. Met de single "Ruthless Queen" van "Phantom Of The Night" heeft dat meteen succes. Deze set bevat 5 bonus-non-album-tracks, waaronder de herkenningstune van de film "Spetters". NB: dit zijn nog weer andere bonustracks dan op de losse versie van "Periscope Life"!
Belicht de hele carrière van deze Nederlandse symfo-band. Eerst met Max Werner als zanger, later met Edward Reekers en de comeback met Werner en later Bert Heerink. Met enige bijzondere tracks, zoals 'Boezem', op tekst van Harry Mulisch (afkomstig van de project-LP 'Zing Je Moers Taal').
Nedersymfo uit jaren zeventig. Dit is het tweede album, dat na jaren eindelijk fatsoenlijk op CD verscheen dankzij heruitgave-album Pseudonym Records. Dat betekent eerherstel voor de prachtige Monty Python-achtige hoes. Eén van de meest symfonische albums uit de Kayak-catalogus. Luister maar naar de kunstig opgebouwde mini-symfonietjes "Trust In The Machine" (nou ja mini: bijna tien minuten lang) en "They Get To Know Me". Maar ook in een pakkende single als "Wintertime" is het heerlijk zwelgen in lagen lyrische Mellotron-strings.
"Kayak heeft zo veel mooie nummers gemaakt. Het is Kayak echter slechts zelden gelukt om een consistente plaat af te leveren. Met het vierde albumThe Last Encore was het dan eindelijk wel gelukt. Later is gebleken dat, hoewel ook de latere platen hoogtepunten genoeg bevatten, deze nooit meer die hoogte bereikt hebben." (Markwin Meeuws, Progwereld)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
