Op Hemelvaartsdag 2015 is het 40 jaar geleden dat Normaal zijn eerste echte optreden gaf, op het Lochem Pop Festival, mede-georganiseerd door Joost Carlier, de toenmalige zwager van zanger/gitarist Bennie Jolink. Op die dag in 2015 is een optreden in het openluchttheater waar dat legendarische festival plaatsvond de aftrap voor de laatste normale tournee, die vergezeld gaat van dit boxje. Daarop staan nummers die al een tijdje op de plank lagen, maar nog nooit waren afgerond en opgenomen. Tot nu. Ze zijn opgedeeld in vier categorieën: country & western, rock & roll, a capella en 'De Band'. Alleen de tweede CD heeft een albumlengte, de andere bevatten 6 à 7 liedjes. Op de vierde CD 'De Band' komen alle bandleden van de 2015-bezetting aan bod met een eigen nummer dat ze zelf zingen. Naast Jolink en enige andere lid van het eerste uur Willem Terhorst (basgitaar) zijn dat Jan Wilm Tolkamp (gitaren), Roel Spanjers (piano, Hammond) en de benjamin van de band, Timo Kelder (drums)
"Veel drank en veel wiet komt er voor in het boek Normale Verhale, waarin frontman Bennie Jolink vijftien smeuïge verhalen schrijft over het roemruchte verleden van de boerenrockers van Normaal. Het boek hoort bij het nieuwe album getiteld Normaal 2020-1. In aanloop naar het boek en album vertelde Jolink openhartig dat zijn depressieve gevoelens door de coronacrisis aan de basis lagen van Normale Verhale en de nieuwe plaat. Niks mis mee, uit ellende komen de mooiste liedjes en verhalen voort. Zijn verzoek aan collegas om ook composities en teksten aan te leveren, die hij vervolgens inzingt, verdient waardering. Al had De Kachel an van de uitstekende drummer Timo Kelder van mij niet gehoeven." (De Gelderlander)
Na 40 jaar høken, brekken en angoan, afgebroken feesttenten, miljoenen liters bier en zweet, neemt Nederlands ruigste rockband afscheid. In een dampend en overvol Gelredome brullen 33 duizend 'anhangers' de teksten mee. Van 'Weg met orde en gezag', 'Ik bun moar een eenvoudige boer'n lul', devoot knielend bij 'Oerend Hard' tot het Hokersvolkslied, 'Vrouw Haverkamp', waarbij de heren eerbiedig het hoofd ontbloten en de dames het gehele bovenlichaam. De allerlaatste keer Normaal, de band die het platteland een stem gaf, het bevrijdde van het minderwaardigheidscomplex en de boerenjeugd 'een kont in de boks' gaf. (bron: VPRO) De eerste DVD van deze 2DVD-set bevat het integrale concert (zo'n 2½ uur), de tweede DVD de TV-uitzending van de VPRO (66 minuten), waarin delen van het concert doorsneden zijn met interviewfragmenten.
"Normaal is altijd een wat schizofrene band gebleven. Een lekkere rockband in de traditie van Chuck Berry en Status Quo, maar vooral in de aanloop naar het carnaval borrelde er toch altijd weer zo'n opgewekt hoempanummer op. Gelukkig heeft de gitaar het hoogste woord op dit album met nooit eerder verschenen demo's uit 1978 en 1981. Het zijn onopgesmukte versies van o.a. "Hummelo", "Kleine Dinie" en "De Boer Dat Is De Keerl". "Mamma Woar Is Mien Pils" is zo'n vermaledijde carnavalsdeun, maar de rest van het album bevat stoere, bluesachtige rock. In de details is te horen dat Normaal in muzikaal opzicht beslist wat te bieden had. De slidegitaar in "D'n Eentje Zegt" en "Hideway Blues" klinkt bijvoorbeeld erg lekker. In de meeste gevallen bevallen deze demo's beter dan de aangeklede versies zoals ze op de albums "D'n Achterhoek Tsjoek" en "Deurdonderen" zouden verschijnen. Demo's zijn zelden interessant, het materiaal op deze verzamelaar is de uitzondering die de regel bevestigt." (Robert Haagsma, Lust For Life)
Met live-radioopnamen, die nooit eerder op CD verschenen. Eerst het concert op het Lochem Festival, op Hemelvaartsdag 1982. Het was de tijd van "Deurdonderen", waarop Alan 'De Gaspiepe' Gascoigne als enige gitarist was over gebleven, na het vertrek van Freek 'Frederik Puntdroad' Joly. Naast enkele nummers van dat album wordt ook de nog niet verschenen single "Niet Noar Huus Toe Goan" gespeeld, alsmede het ooit voor de film "Andy" opgenomen "Verstand Op Nul". Een kleine 5 jaar eerder maakte VARA's Lijn 3 opnamen bij een concert in de Harmonie in Neede. We horen hier de klassieke bezetting Bennie 'Buizen Beernd' Jolink, Willem 'Wimken van Diene' Terhorst, 'Brekken' Jan Manschot 'Schampschot' en genoemde Frekie. Tweede album "Ojadasawa" moest nog verschijnen, maar er worden al enkele nummers van gespeeld. CD2, door de KRO opgenomen tijdens Zomerpop Veenendaal in 1980 laat de kortstondige vijfmansbezetting horen die het album "Høken Is Normaal" maakte, met zowel Joly als Gascoigne. Zeer interessant derhalve.
Hoewel er op ieder Normaal-album wel gebluesd wordt, maakte de Achterhoekse oer-dialectrockers nooit een hele bluesplaat. En hoewel er in de muziek van Normaal ook country- en andere Amerikaanse rootsinvloeden doorklinken is de blues toch wel de oudste inspiratiebron. Niet voor niets is één van de oudste Normaalnummers "Drieteri-je Blues" (het werd al gespeeld op Lochem Pop 1975, het eerste officiële optreden). Deze CD bevat 14 nieuwe songs, waarbij de toevoeging "4 Ni-je Nrs" slaat op het feit dat hier 4 nummers te vinden zijn die niet op de gelijknamige LP staan. Maar dáár staan dan weer twee nummers op die hier niet opstaan. Hoewel nieuw: een deel van de nummers werd al een tijdje live gespeeld. Bovendien duikt in de opener "Rospelen" het refrein van het B-kantje "Kom Es Effe Hier" uit 1979 op (op vergelijkbare wijze werd "D'n Huulenden Waakhond" ooit omgebouwd tot "Ies Kan Liehn"). Fraai spel van de heren, vooral de slide van Joly en het orgel van Spanjers zijn doortrokken van het goede bluesgevoel!
CDR van ons vinyl-exemplaar. Zeker, er bestaat een CD met de titel "Oerend Hard", maar die bevat slechts kant A van de LP uit 1977, losse singles en songs van "Ojadasawa". Het uitbrengen van 't gehele debuut van de Achterhoekers lijkt vergeten. Raar, want het is een uiterst invloedrijke plaat voor de Nederpop, dat we zelfs een meesterwerk durven noemen. Niet eerder was de essentie van rock ('n' roll) en blues(rock) zo vervat in muziek met Oost-Nederlands dialect. Of het nu een geil liefdesliedje betreft, een tirade tegen stadse westerlingen of meesterlijk verhalende verslagen van plattelandsfeesten; Buizen' Beernd en z'n mannen wisten de juiste snaar te raken. En dat zo vroeg in hun carrière! Nu kunnen we ook de juweeltjes van Kant B beluisteren, zoals 't gevoelig-smachtend gezongen "Deerntjen". Deze oerversie overtreft de heropnamen door Normaal zelf en off-shoot Boh Foi Toch. Het vlammend-kwade "Wat Mot 'n Mens Dan Anders Doen" en het nostalgisch stemmende "De Zieuwentse Karmis" kregen nooit hun CD-doop.
Meldingen
