"Er werd voor dit album opnieuw samengewerkt met Steve Albini, die eveneens bij de legendarische albums Swagger en Drunken Lullabies betrokken was. Grote hits zoals “Drunken Lullabies” of “Life In A Tenement Square” krijgen we echter niet voorgeschoteld. Toch wordt in “Lead The Way” en “These Times Have Got Me Drinking” het oude wonderrecept terug van stal gehaald. Door het hoge tempo en de ritmisch sterke inhoud staan deze live garant voor een hevig dans- en meezingfeest. Vooral de ‘woooh woooh’ op “Lead The Way” zal tijdens optredens hoge ogen gooien. Ook “A Song Of Liberty” komt sterk naar voor en is een nummer dat blijft plakken. Flogging Molly komt opnieuw op de proppen met een sterk album, dat toch de geschiedenis zal ingaan als een album waar de folky kant van de Amerikaanse band naar de voorgrond treedt. We kijken er alvast naar uit hoe ze deze nagelnieuwe parels live zullen brengen." (Dansende Beren)|
"Na 6 jaar is het eindelijk tijd voor een nieuwe Flogging Molly, geproduceerd door Joe Chiccarelli (U2, White Stripes, Beck) en opgenomen in, hoe kan het ook anders: Dublin. De violen, banjo en accordeon zorgen weer voor een heerlijke Ierse boventoon en aanstekelijke combinatie van Ierse folk en rock. "Life Is Good" is een optimistisch album geworden. De titeltrack is geïnspireerd door een gesprek dat zanger Dave King met zijn moeder had op haar sterfbed. Ze gebood hem te genieten van het leven, zoals zij dat ook gedaan heeft. De sombere intro op viool met akoestische gitaar slaan dan ook snel om in een optimistische zang van King die zo op een prachtige manier zijn moeder herdenkt. Net als voorganger "Speed Of Darkness" zit de kracht van dit album niet in de voorspelbare, uptempo nummers maar juist in de gelaagdheid en opbouw van de rustigere nummers." (Tim Jansen, Platomania)
"Folkier dan Dropkick Murphys, punkier dan The Pogues: logisch dat Flogging Molly populiar is. Terecht, zo blijkt uit deze audio- én videoregistratie van een najaar 208 gespeelde thuiswedstrijd in Los Angeles. Vernoemd naar een album van Molly's helden The Dubliners, mag "Live At The Greek Theatre" de boeken in als één van de beste live-platen ooit. Want of je nu van Ierse folk en punkrock houdt of niet, je moet van steen zijn wil je niet gegrepen worden door het vuur en de passie van deze registratie, die alles heeft wat je van een live-document mag verlangen: een op leven en dood spelende band, alle succesnummers en een uitzinnig meezingend publiek, dat ook nog hard is ingemixt, als een echte twaalfde man. Zodat je al spoedig na het door zanger Dave King gebrude welkom "We're Flogging Molly and this is wat we do' van puur enthousiasme in de lampen hangt." (Swie Tio, Revolver; waardering: 5 uit 5 sterren(!))
Debuut uit 2000 van Amerikaanse band die een steviger, heftiger variant maakt op de punky folk van the Pogues in hun beste tijden. Stuwende drums en rauwe gitaren geplaatst tegenover o.a. fiddle, flute en accordeon. Productie van Steve Albini.
Op Lowlands 2002. Punkier uitvoering van de Pogues, veel folkier dan bijv. Dropkick Murphys. Zeer aanstekelijk en door Steve Albini explosief vastgelegd. "De punk zit 'm vooral in de attitude en geestdrift, het uitgangspunt is Keltisch." (Oor)
Onstuimig live-album van folkpunkband uit 1997. Songs die toen gespeeld werden, keren terug op 'Swagger' (2000) en 'Drunken Lullabies (2002). Met minimale middelen opgenomen in een rumoerige pub: de ideale ambiance voor deze rauwe feestmuziek.
De in 1997 opgerichte band Flogging Molly heeft altijd elke vorm van categorisatie afgewezen. De aanstekelijke originaliteit van de songs worden door de leden gedragen als een eremedaille en is de sleutel van hun succes. Ze verrijken hun punkrock energie met keltitische invloeden met gebruik van instrumenten als viool, mandoline en accordeon. Typische bluesprogressies worden vermengd met hard gitaarwerk en traditionele Ierse muziek. Hun muziek is die van de immigrant. De verschoppeling. En de rebel. Verhalen van strijd, historie en protest. "Speed Of Darkness" is een album waarvan de band het gevoel heeft dat het nu geschreven moest worden, in deze tijden waarin de Verenigde Staten van Amerika meer gespleten zijn dan ooit. Het is tevens het eerste album op het eigen label Borstal Beat Records. Nooit eerder klonk Flogging Molly zo volwassen en waren de teksten zo urgent. De boodschap die de band brengt, van hoop in tijden van verwijdering, was dan ook nooit eerder zo relevant.
"I.p.v. een live-DVD kiest de band, die juist live wél heel goed tot z'n recht komt (wie er stil bij kan blijven staan moet zich na laten kijken!) voor een andere benadering en dat is juist goed: Dit is nl. een echte documentaire, zij het rijkelijk gelardeerd met livebeelden. De maker volgde de band 2 jaar en schetst een mooi beeld van het reilen en zeilen rond de band en de (h)eerlijke podiumverrichtingen. Op de CD 1 nieuw nummer, 4 akoestische tracks en 5 kolkende livenummers. Dorstigmakend!" (FileUnder)
"Amerikaans folk/punk collectief dat de barvloer aanveegt met trad. Ierse muziek. Wie de band onlangs op Pukkelpop en Lowlands heeft gezien, weet dat de band zijn publiek net zo uitput als zichzelf, waarbij de Guinness rijkelijk vloeit."
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
