"In de jaren 70 was dit de tweede band van belang na Bruce Springsteen & The E-Street Band die uit de muziekscene van New Jersey naar boven kwam. In tegenstelling tot de rock van Springsteen legden Southside Johnny Lyon en zijn mannen zich vooral toe op blanke R&B met veel blazers, in de traditie van Stax. De faam die the Boss ten deel viel hebben ze nooit gekregen, maar door de jaren heen bleven ze consistente sterke albums maken. "Pills And Ammo" (2011) was een nogal bluesy album, ditmaal echter is het weer R&B en soul wat de klok slaat. Lyons stem klinkt door de tand des tijds doorleefder dan ooit en de Jukes bouwen rond elk nummer een feestje. Dit is dan ook een band die je vooral live moet zien en meemaken. Gelukkig kan dat binnenkort weer, want begin mei maken ze een tournee door Nederland. Een aanrader!" (Jos van den Berg, Platomania) Op 15 mei 2016 te aanschouwen op het Ribs & Blues Festival in Raalte.
"Southside Johnny & the Asbury Jukes had earned enthusiastic reviews on the strength of their first two albums, but to many they were still the little brother band of Bruce Springsteen. This third album was an ambitious attempt step out of that shadow. Gone were the cover tunes and the guest vocalists and in their place the album delivered a set of tight and furiously passionate R&B influenced rock & roll tunes played by a mighty 11-piece band featuring one of the strongest horn sections in rock. While Springsteen wrote two songs for this album -- "Talk to Me" and the heart-tugging title cut -- this album really belongs to Southside Johnny Lyon, who rarely if ever sang with this force and emotional impact, and Steve Van Zandt, who wrote the bulk of the songs, produced and arranged the album, and lends a superb guitar solo to "Hearts of Stone." In some respects, this sounds like what Van Zandt would later achieve with his Disciples of Soul on their debut album, "Men Without Women"." (Mark Deming, Allmusic)
10 jaar na het debuut 'I Don't Want To Go Home' leek deze plaat het afscheid van The Dukes te worden. Echter na vijf jaar zouden Johnny en de zijnen de draad weer oppakken.
Debuut uit 1976 vol vettige, ouderwets lekkere rhythm & blues. Je zou denken dat de groep uit New Orleans komt, maar 'hometown' blijkt New Jersey. Bandleider is niet zanger Johnny Lyon, maar Steve van Zandt, ofwell Little Steven, die dubbelt met Springsteen's E-Street Band. Van Zandt schreef materiaal, maar Springsteen ook. Verder covers van Ray Charles en Solomon Burke. Met o.a. een vermakelijk duet met Lee Dorsey en een smachtend liefdesduet met Ronnie Spector. Opvallend: van Bruce Springsteen is het lied "The Fever" present, dat The Boss zelf nooit uitgebracht heeft. "Overrompelend." (Marcel Haerkens, Heaven)
2001-studioalbum. 10 jaar na 'Better Days' komt de New Jersey-rocker uit Springsteen-slipstream terug met 'n retevet bluesalbum. Z'n schorre whiskeystem leent zich uitstekend voor de songs die vaak swingen maar ook uit z'n tenen kunnen komen.
"Na ontmanteling van met tanend succes kampende Disciples Of Soul stopt Little Steven ziel en zaligheid in even onverwachte als fenomenale reünieplaat met bijrollen voor good old Springsteen en jongere New Jersey-genoot Jon Bon Jovi. Update van hearts of stone vol bitterzoete soulballades en weemoedige rockers laat zich beluisteren als tussenbalans van veertigplusser." (Marcel Haerkens, Heaven)
Swingende (rhythm &) blues met een grote rol voor een lekker vettig klinkende vijfkoppige blazerssectie. 's Mans wat schorre, Warren Zevon-achtige stem gedijt daar goed in.
Twee concerten (13 songs uit 1979 en 24 songs uit 1992) van de zanger uit New Jersey en z'n begeleiders, die een partij doorleefde 'rock 'n' soul' laten horen. 'Extra feature' is een in 1979 opgenomen interview.
Live-concert, gefilmd in het Noord-Engelse Newcastle, 26 oktober 2002. Sinds 2000 (het album 'Messin' With The Blues') is Southside Johnny weer helemaal terug, met meer dan ooit de nadruk op het woord 'blues' in de vette rhythm & blues die hij met z'n groep speelt.
Na enkele platen waarop de voormalig Springsteen-protege zich meer op blues orienteerde slaat de volvette rhythm & blues nu vaker door naar swingende soul. De romige blazers zijn weer overtuigend aanwezig en 's mans schor-doorleefde zang wordt gloedvol ondersteund door goedgeplaatste harmoniezang. En de songs klinken zo lekker en vertrouwd dat je zou zweren dat ze er altijd al waren. Wat overigens deels komt omdat er al dan niet bewust muzikaal geciteerd wordt uit de rijke rhythm & blues- en soulhistorie.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
