"Deceivers is opnieuw een dijk van een plaat en een zegetocht voor een band die nu toch al bijna dertig jaar keihard haar carrière aan het uitbouwen is. Wat mij betreft is het één van de beste albums van 2022 tot nu toe en dus een dikke kanshebber voor mijn jaarlijstje in december." (door metal4ever; https://metalfans.be/metalreviews/12423/arch-enemy-deceivers)|
"Tiende reguliere Arch Enemy-album, de zevende met een frontvrouw en 't tweede met zangeres Alissa White-Gluz. Gitarist Jeff Loomis (ex-Nevermore) kwam net na de opnames van "War Eternal" (2014) bij de band: een geweldige gitarist, die met zijn leads meteen een flinke bijdrage levert aan het bandgeluid. Het gitaarspel is ook meteen het aangenaamste element aan het vertrouwd klinkende "Will To Power". Baanbrekend is het allemaal niet; vermakelijk des te meer. Een fiks aantal riedeltjes verwijst subtiel naar klassieke Arch Enemy-albums. Daarnaast is er ruimte voor nieuwe elementen, waarbij de ballad (!) "Reason To Believe" het meest in het oor springt. Uit haar tijd met The Agonist wisten we al dat Alissa een aardig potje clean kan zingen. Het album biedt genoeg fijne melodeath-momenten om ons aan de boxen gekluisterd te houden. Belangrijkste selling point is het ouderwets sterke (en bij vlagen heerlijk melodische!) gitaarspel van het meesterlijke duo Michael Amott/Jeff Loomis." (Andreas Smulders, Ragherrie)
"Als donderslag bij heldere hemel kwam het nieuws dat Angela Gossow gestopt is als frontvrouw van Arch Enemy. Tegelijk werd Alissa White-Gluz als opvolgster voorgesteld. Er bleek zelfs al een nieuw album opgenomen en dat mag er zeer zeker wezen. "War Eternal" is op en top Arch Enemy: spetterende solo's, felle riffs, lekkere gitaarharmonieën en pakkende melodieën. De komst van nieuwe gitarist Nick Cordle zal er zeker aan hebben bijgedragen dat er iets meer variatie in de muziek zit. De nieuwe leden hebben voor een hernieuwde energie gezorgd die de nummers net dat beetje extra geven, wat de band hard nodig had. De songs zijn weer spannend en fris. Nieuwe zangeres Alissa White-Gluz (van The Agonist en Kamelot) zorgt voor net wat subtiele veranderingen in het geluid. Haar grunt is wellicht net wat minder diep dan die van haar voorgangster en de zanglijnen zijn soms net wat anders dan je verwacht, wat voor wat afwisseling zorgt, zonder dat het gelijk totaal anders klinkt." (Tonnie, Metalfan.nl; score: 88/100)
10 Maal Eremetaal-rubriek Aardschok 10/2007: "Gitarist Michael Amott kondigde aan dat dit 'het ultieme Arch Enemy-album' zou worden, met 'een perfecte mix tussen melodie en brute kracht'. De vorige twee albums, "Anthems Of Rebellion" en "Doomsday Machine", kregen de kritiek dat ze te week en te commercieel klonken, wat dat ook betekenen moge in het geval van een spijkerharde band als Arch Enemy. Om zich van een ouderwets vette sound te verzekeren, nam Arch Enemy dit album op met "Wages Of Sin"-producer Fredrik Nordström. En met succes, want "Rise Of The Tyrant" is een van de, zo niet hét sterkste Arch Enemy-albums ooit. Melodie en brute kracht zijn perfect in balans, ook al is Angela Gossows zang nog ruiger dan voorheen. Uitschieter is "In This Shallow Grave": scheurende gitaren en een schreeuwende Gossow domineren, maar zeer fraaie melodieuze passages en een werkelijk meesterlijke gitaarsolo zorgen ervoor dat de band niet ontspoort. Kortom: must voor melodieuze deathmetalfans." (Henri Serton, cijfer: 89/100)
"Hoofdklasse-metalplaat. Veel veranderd t.o.v. 'Anthems Of Rebellion' is er niet. De scherpe grunt van frontvrouw Angela is nog nét iets snauwender en de gitaarmelodieën van de gebroeders Michael en Christopher Amott snijden nog nét iets meer vlees. Luister hoe in het nummer 'Nemesis' achtereenvolgens dikke thrashriffs, Slayer-solo's en een bijna poppy refrein klinken." (Wouter Dielesen, Oor)
Weer eenzelfde mix van death-, thrash- en melodieuze metal als 'Wages Of Sin'. "De vette dubbelloops gitaarsoli van de Amott-broers zijn weer net zo lekker, de strot van Angela Gossow is weer super-agressief, de productie geweldig." (MM,AS)
Band van voormalig Carcass-gitarist Michael Amott met Carnage-zanger Johan Liiva. Ze maakten een heftig, agresief en intens album. 'De CD die Carcass na 'Heartwork' had moeten maken', hebben veel fans al gezegd.
Poepstrakke death in stijl van oude Carcass van de band van ex-Carcass-gitarist Michael Ammott, samen met z'n broer Chris, tevens gitarist.
Metal met de agressiviteit van death, maar de melodieuze gitaar-loopjes en de heldere opbouw van de stukken hebben daar niets mee te maken. Hier dus ook (gaan we weer) de invloed van de Gotheborg-scene. Strak, afwisselend en toegankelijk.
"Gitarist Mike Amott (ex-Carcass) en broer Christopher maken perfecte mix van agressieve death-, integere midtempothrash- en Shrapnelwaardige melodieuze gitaarmetal. Troef is zangeres Angela Gossow, precies tussen krijs en grunt in." (RW, AS)
