Na het ambitieuze, zeer uitgebreid gearrangeerde "Largo"-project was het weer tijd voor een meer 'down to earth'-benadering en volgde deze pianotrioplaat, ditmaal zonder eigen composities. In plaats daarvan koos hij standards en minder voor-de-hand-liggend repertoire, al is er ook opnieuw een Radioheadnummer. De voor-de-hand-liggende referenties Bill Evans en Keith Jarrett komen alsvanzelf weer bovendrijven. Mehldau's interpretaties zijn nooit gemakzuchtig en hebben aldoor iets observerends, onderzoekends.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
