Een archivaris moet op een afgelegen eiland de bibliotheek van een landhuis gaan inventariseren, met een tamme beer als enig gezelschap; ze verlegt haar grenzen en werpt shockerend radicaal haar oude zelf af.
Thia wil, samen met andere leden van de motorbende, alles in het werk stellen om Bear te bevrijden uit de gevangenis.
"When Walton's one-act farce The Bear premiered in 1967, many saw it as a return to the parodistically referential style that the composer had formed years earlier in Façade. Walton protested, because in this highly stylized comedy, evocations of compositional styles -- observers hear moments of Rossini, Debussy, Fauré and Strauss -- stand not as merely musical in-jokes but as calculated and exaggerated dramatic gestures. The love story taking place on stage between a mourning widow and her husband's creditor develops at an improbably breakneck speed, and their intermittent juxtapositions of mutual scorn and rapture might be highlighted by a burst of chromatic ardor á la Pelléas et Mélisande or Tristan dovetailing with a boisterous Rossinian ostinato. Being a Chekhov adaptation, it draws upon a stage tradition that utilized stock characters and boilerplated situational humor similar to those of the Italian commedia dell'arte. Walton's sense of humor plays perfectly into this style." (J. Grimshaw, Allmusic)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
