In deze pianowerken is Joep Franssens meer dan in zijn orkestwerken duidelijk beïnvloed door de minimal music-stroming. In de repeterende en langzaam verschuivende patronen klinkt Philip Glass door, maar ook, zeker in "The gift of song", Simeon ten Holt. Dat is een stuk voor twee piano's en de manier waarop de patronen van beide spelers (in dit geval hoort u twee keer Ralph van Raat) vervlechten, roept herinneringen op aan "Canto ostinato" van de Bergense componist. De aard van deze werken maakt deze CD ook interessant voor liefhebbers van hedendaagse neoklassieke-componisten als Ludovico Einaudi en Max Richter.
De in Moskou geboren Russische pianist Michail Markov begon zijn pianostudie op zevenjarige leeftijd. Al na drie jaar speelde hij als solist met een orkest in de Concertzaal van het Tchajkovsky Conservatorium in Moskou. Later studeerde hij onder leiding van professor Victor Merzjanov aan het Tchajkovsky Conservatorium in Moskou. In 1975 behaalde hij de diplomas voor concertpianist, pianodocent en begeleider. Michail Markov heeft vanaf 1975 veel opgetreden als solist en kamermusicus in de diverse landen van het voormalige Oostblok. Bovendien werkte hij als hoofdvakpianodocent in verschillende muziekinstellingen. In 1991 heeft hij zich in Nederland gevestigd en is sindsdien regelmatig actief als concertpianist. In 2004 heeft hij opnames gemaakt voor het Duitse label Musikom van pianomuziek van hedendaagse (in München wonende) Russische componist Rodion Shchedrin. (Website Michael Markov)
Chitose Okashiro is one of the warmest and most deeply touching players; acclaimed as "astonishing! It's hard to believe she doesn't have an extra hand or two" (The New York Times), "To my utter astonishment, I was completely bowled over by it."( MusicWeb International, UK), "Im still innocent enough to sit in open mouthed awe ..."(American Record Guide), "She is no ordinary mortal "(Usen Music, Japan) and "discovery of a major pianist "(Répertoire, France), Ms. Okashiro's extraordinary talent for interpreting and expressing a myriad of musical color has earned her an international reputation, wowing audiences across North America, Europe and Asia. (http://www.chitoseokashiro.com)
"..a superlative new Etcetera recording David Lively gives this extraordinary work a performance as good as any since Bernstein first recorded the piece for RCA in 1947. It deserves no less". (Musical America).
Poul Rovsing Olsen (1922-1982) was een Deense componist en muzikale etnoloog. Hij studeerde in Parijs bij Nadia Boulanger en Messiaen en werkte vervolgens in Kopenhagen als muziekcriticus. Zijn vroege werk laat invloeden horen van Bartók, Stravinsky en Nielsen. In de jaren '50 kwam het twaalftoonsserialisme daarbij. Sinds de jaren '60 zou zijn werk als muzikale etnoloog een steeds grotere invloed krijgen. Olsen deed onderzoek naar de muziek van de Perzische Golf, met name die uit Bahrein. In het begin van de jaren '70 bracht Olsen de oud-(Arabische luit)speler Munir Bashir naar een festival in Denemarken. Bashir speelde daar samen met een muzikant uit India. Het gemeenschappelijke optreden leidde ertoe dat Bashir grote bekendheid kreeg in de Arabische wereld en in vele Europese landen. (Bron: Wikipedia).
Met o.a. "Chaconne", gespeeld door Ralph van Raat in het Enschedese Muziekcentrum, 5 februari 2011. "There is a distinctive pluralism to be heard in the earlier works of Sofia Gubaidulina (1931) which makes her ability to give these compositions an unmistakable coherence remarkable. The Chaconne (1962) is a student piece in which coherence is put at risk by a rather episodic form. The musical imagination hear here, makes Shostakovich seem relatively conventional. The Sonata (1965) has a superb, darkly eloquent Adagio and an incisive finale rescue the piece and make the overall experience a memorable one. The echoes of Prokofiev do nothing to dilute Gubaidulina's originality. After the collection of delightfully direct and far-from-lightweight pieces for children (1969), Introïtus (1978) offers a characteristically quirky mixture of the ritualistic and the rhapsodic. Andreas Haefliger responds wholeheartedly to Gubaidulina's clangorous and frequently demanding piano writing." (Gramophone)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
