"Laat je niet misleiden door de titel. "Three" is Four Tets twaalfde soloalbum, waarbij we de livealbums en zijprojecten voor het gemak niet eens meerekenen. Na het tamelijk experimentele "Parallel" (2020) lijkt hij op "Three" een soort showcase te willen geven van al zijn verschillende stijlen. Daarbij gaat veel aandacht naar de opbouw van het album. Het eerste deel begint verrassend melancholiek en downtempo. Zo houden in nummers als "Loved" en "Gliding Through Everything" lome triphopbeats dromerige melodieën overeind. Pas op het vierde nummer schakelt Kieran Hebden een tandje bij en beleven de dansers hun eerste aha-moment. "Daydream Repeat" is met zijn heldere harpgeluiden en opgewekte vierkwartsgroove perfect geknipt voor zonovergoten festivalweides. Skater grijpt dan weer terug naar hoe Four Tet 25 jaar geleden klonk, toen hij nog bij indielabel Domino onder contract stond. En zo hinkstapspringen we door zijn rijke carrière zonder dat het ook maar een moment vermoeid voelt." (OOR)
Als na vier gelijktijdige vliegtuigrampen drie kinderen worden gered ontstaat een mediahype die leidt tot een escalatie van gebeurtenissen
Intieme klassieke kamermuziekversies van dertien van Sakamoto's mooiste thema's. De Japanse componist/toetsenist schreef de meeste van deze melodieën voor films, zoals "Merry Christmas Mr. Lawrence" (1983) en The Last Emperor" (1987). Hij is zelf de pianist in het trio dat hier de stukken vertolkt, dat verder bestaat uit violiste Judy Kang en cellist Jaques Morelenbaum. Vooral Kang geeft met haar subtiele, doch geladen spel extra diepte aan de werken. Het prestigieuze klassiek-label Decca presenteert dit album in een nieuwe lijn, die gewijd is aan zogenaamde neoklassiek-componisten. In dezelfde reeks worden albums van o.a. Ludovico Einaudi, Olafur Arnalds en Max Richter gepresenteerd. Het ligt inderdaad in de lijn der verwachting dat liefhebbers van het verstilde werk van genoemden ook deze CD waarderen. En vice versa.
Bij 25 kunstwerken uit het Rijksmuseum in Amsterdam staan cijfers. Je moet iets tellen, maar wat? Vanaf ca. 7 jaar.
"Sombere, donkere muziek die uit de koker van Smog, John Cale, Willard Grant Conspiracy en Leonard Cohen had kunnen komen, met hart en ziel gespeeld, meestal in een slepend tempo." (RM, Oor) Met mooi piano- en zingende zaag-werk.
"Nadat eind 2008 het debuut uit 1981 eindelijk op CD verscheen (de tweede, "Is It Safe?", laat nog even op zich wachten) werd ook de release van een nieuw, derde Ph.D.-album aangekondigd. De openingstonen van A Land Of Your Own doet vermoeden dat de heren Tony Hymas (toetsen, programmering, productie) en Jim Diamond (vocalen) op de voet van het debuut verdergaan, zeker omdat ook drummer Simon Phillips (híj was de P uit de bandnaam) hier te horen is, maar na dat bombastische, aan de hit "I Won't Let You Down" refererende intro begint een stuk subtielere muziek, die eigenlijk de rest van de plaat doorzet. Het feit dat Phillips maar op drie tracks te horen is, is wat dat betreft een indicatie. Three bevat dan ook veel ingetogen liefdesliedjes met melodieën die zich snel in je hersenen branden. Op twee nummers is gitarist Jeff Lee Johnson present, terwijl het slotnummer een cover is van de soulhit What Becomes Of The Broken Hearted van Jimmy Ruffin." (René Yedema, Xymphonia /iO Pages)
"Hoewel muzikaal niks toevoegend aan z'n voorganger, bevat-ie 'n stel songs waarin die typische mix van pop, R&B, hiphop & funk goed tot z'n recht komt. Lijkt nu de Amerikaanse markt te willen veroveren, gezien enige stroperige ballads." (Oor)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
