`Alle ingrediënten die de muziek van ABBA toen zo aantrekkelijk maakten, komen opnieuw voorbij: sterke melodieën in grootse Phil Spector-achtige arrangementen met virtuoze piano- en orkestpartijen, folkfluiten, discobeats en jawel, zelfs een kinderkoor. Voyage maakt indruk door de rijke klankkleur en het oor voor detail in de uitwerking. Agnetha en Frida mogen dan een toontje lager zingen, ze hebben nog altijd ruim voldoende stem voor indrukwekkende leadpartijen en complexe vocale harmonieën. Het rauwe randje in hun stem geeft extra gewicht aan dramatische momenten als het intro van Dont Shut Me Down en I Can Be That Woman. Bovenal herinnert Voyage ons aan het genie Benny Andersson. Het is een feest om hem te horen goochelen met akkoordovergangen en modulaties, en hem prachtige lijntjes op piano en strings te horen spelen. Als Andersson aan het eind van Keep An Eye On Dan even zijn eigen SOS citeert, lach je vanzelf met hem mee." (OOR)
"De harp is hip. Zeker in Nederland, met twee grote ambassadeurs en vernieuwers, die het instrument een ander en moderner aanzien gaven. Remy van Kesteren begon als twintigjarige zijn eigen Dutch Harp Festival, onder het motto: 'Echte mannen spelen harp.' Lavinia Meijer bestormt wereldwijd de hitlijsten. Net als eerder onder andere met muziek van Philip Glass en Ludovico Einaudi maakt Meijer op haar nieuwe album Voyage bewerkingen die klinken alsof de componist ze oorspronkelijk voor de harp heeft geschreven. Als luisteraar heb je het gevoel dat Meijer je mee op reis neemt. Die indruk zit ook sterk in de keuze van het repertoire: bij Franse componisten lijkt het landschap nooit ver weg. Debussy, Ravel, Satie of Tiersen, ze schilderen met noten. Meijer heeft een goed gevoel voor het meditatieve karakter van de harp, dat prima in de tijdgeest blijkt te passen. (Joost Galema, Elsevier; 4 uit 5 sterren) De CD gaat vergezeld van een boekwerkje met schilderijen van Jeroen Krabbé en diverse gedichten.
Catalogus van het werk van de Nederlandse kunstenaar Guillaume Lo A Njoe (1937).
Duetten voor piano en fluit.
Maakt net als labelgenoot ACT een knap geconstrueerde, aanstekelijke en afwisselende mix van AOR en symfonische rock. Naast Boston-achtige, bombastisch-gelaagde AOR zijn Yes (vooral Rabin-periode), Kansas en Queen te ontwaren invloeden.
Album uit 1998 van ensemble rond in Belgie wonende Amerikaanse componist/trombonist (ex-Breuker Kollektief). Fascinerende stukken op snijvlak kamerjazz/modern klassiek, a la bv. Steve Martland. Zingt ook soms, dat kan-ie beter niet doen.
