As a child prodigy, Menuhin immediately captured the imagination, and at his peak, he achieved a spiritual dimension in his playing that radiated warmth and humanity. Musically speaking, Menuhin did not live in the past but championed contemporary music. From the very beginning, Yehudi Menuhin was attracted to the works of Béla Bartók. He once wrote that Bartók suited his temperament. He first met the composer prior to a performance of Bartók’s First Violin Sonata at Carnegie Hall. Menuhin remembers: “He had already drawn up an armchair, music on his lap, pencil in his hand, the real Hungarian strict professor. No warmth, no how are you today. So, I unpacked the violin and started playing. After the run-through of the first movement, Bartók said, “I did not think works could be played that beautifully until long after the composer was dead.” (...)(interlude.hk)
Vijf sterren in Luister 671/2010: "Een van de beste CD's van 2010, met een van de beste uitvoeringen van 3 ongenaakbare meesterwerken van de 20ste eeuw. Jean-Efflam Bavouzet verenigt een lichte aanslag, à la de pianist Bartók, met grote precisie in het ritme, een ijzeren greep op de structuur, een zeer gevarieerd klankpalet en een swingende aanpak, zelfs in de langzame delen. Hij maakt duidelijk dat Bartók, zeker in zijn Tweede pianoconcert, bovenal geen representant is van zijn tijd maar vooral intrigeert om de kracht van zijn persoonlijkheid, veel meer dan Poulenc, Prokofjev, Hindemith en Sjostakovitsj, die als tijdgebonden figuren bijna verbleken naast zoveel vertoon van superieure tijdloze kwaliteit. Bavouzet maakt geen onderscheid tussen het meer expressionistische Eerste en Tweede en het bijna lieve Derde concert. De gehele Bartók is bij hem geen moderne Beethoven en geen hyperexpressieve Schönberg met geabstraheerde folkloristische tinten, maar een van levenslust bruisende vulkaan." (Emanuel Overbeeke)
Opname: 2009
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
