"Hoewel deze echtelieden hetzelfde instrument bespelen de vijfsnarige banjo , slaan ze een verrassende brug tussen hoge en lage cultuur. Washburn beroert de snaren in de zogeheten clawhammer style van dorpsmuzikanten uit de Apalachen, terwijl Flecks geraffineerde drievingertechniek en achtergrond in funk, jazz en klassiek hem in staat stellen tot de meest vrijpostige capriolen. Zijn complexe ritmische interventies in opener "Railroad" doen de oren spitsen. Elk nummer brengt nieuwe verrassingen. Zo neemt Washburn voor "Little Birdie" een fretloze banjo ter hand, voor een spannend intro vol diep gonzende glissandi. Verderop is zelfs even de speciaal voor deze sessie ontwikkelde baritonbanjo te horen, alsmede basbanjo. In het instrumentale "New South Africa", een akoestische herinterpretatie van het Flecktonesnummer, moet Washburn flink aanpoten om haar vingervlugge eega bij te benen. Een prachtplaat, waar het plezier en de liefde voor elkaar én de muziek van af spatten." (Ton Maas, MixedWorldMusic)
Documentaire over Béla Bartók met muziek.
