Catalogus

Sphere (2023)

"Sphere is another beautiful album by the 78-year-old Swedish pianist and composer Bobo Stenson who, with a unique style, brings his trio to new heights. The musicians involved in the project are Anders Jormin, a poetic bassist who has been accompanying him since the mid ‘80s, and Jon Fält, a sensitive drummer who first joined them in 2008 for the album "Cantando" (ECM). Stenson, who played with legendary saxophonists Charles Lloyd and Jan Garbarek as well as with trumpeters Don Cherry and Tomasz Stanko, doesn’t hide the classical intonation on Bäck’s “Communion Psalm”, touching our souls with an introspective sense of freedom. His superlative melodies are even more intense on the exquisite “The Red Flower”, on which the bassist and the drummer build a subtle, stably rooted foundation." (Jazztrail, 4 uit 5 sterren)

The magical forest (2016)

Canto (1997)

Starflowers (2007)

"Muziek uit Finnskogen, wouden bij de grens met Zweden, in de 17de eeuw bevolkt door migrerende Finnen. Centraal staan de zacht ruisende klanken van Langelands Finse tafelharp, de kantele, die door de gezongen verzen van houthakker-dichter Hans Borli (1918-89) twinkelen. Langeland laat het niet bij opdiepen van archaïsche klanken. Haar muziek leeft van de zachte wrijvingen voortkomend uit de inbreng van gevoelige musici met andere invalshoeken. "Sus I I Myrull" krijgt door de Zweedse jazzbassist Anders Jormin een Midden-Oosterse klank. Trompettist Arve Henriksen en saxofonist Trygve Seim echoën subtiel en krachtig de zanglijnen. Ze versmelten met de kantele en laten de klanken net golven en verwaaien. Een revelatie is ook de Finse jazzslagwerker Markku Ounaskari, die mooi dicht in de buurt van oude polska's komt en de magie van de ruimte met zijn bekkens voelbaar maakt. Zeldzaam hoe deze musici in elkaar vloeien en de songs in de lucht houden." (Henning Bolte, Heaven; waardering: 5 sterren (mijlpaal!))

What Exit (2006)

"Jazzviolist Feldman heeft een enorme staat van dienst. Hij is een veelgevraagd sessiemuzikant in de pop- en countrywereld, een gevierd klassiek violist én geniet groot aanzien binnen de New Yorkse jazzscène. Daarbij ontsnapt niemand aan John Zorn (Feldman is oa lid van het Masada Stringtrio), maar speelt er ook met bijv. John Abercrombie en Dave Douglas. Deze invloeden, en dan vooral het streven naar een samenbrengen van elementen uit al deze muziek maken het geluid van Feldman vrij uniek. Zeker in de 22 minuten durende openingstrack "Arcade" is hij daar ook sterk in geslaagd. Cimbalen en bas openen waarna Feldman via één repetitieve toon een Velvetiaanse spanningsboog op- en afbouwt. Op de rest van het album neigt hij naar modern klassiek; hij verkent op een avant-gardistische wijze de geluidsmogelijkheden van zijn instrument, maar laat zijn spel steeds uiterst zuiver klinken. Enige constante in deze vrije improvisatie is de rust en het verstillende dat het uitstraalt. Très ECM indeed." (Soundslike.jazz)

Goodbye (2005)

De Zweedse pianist ruilde in z'n trio drummer Jon Christensen in voor Paul Motian. Je kúnt een slechtere wissel doen en da's een zwáár understatement. Van diens werk met o.a. Paul Bley weten we hoe subtiel en goedgeplaatst zijn accenten en kleuringen zijn (conventioneel een ritmetje slaan doet Motian zelden). Stenson laat zich hier vooral van z'n meest verstilde kant horen: z'n afgemeten, warm-zacht gespeelde melodieën en akkoorden laten veel aan de verbeelding over en laten de stiltes even belangrijk zijn.